گفتوگو با مشاوران تخصصی نوجوانان
نگاهی نزدیک به دنیای پرچالش مشاوره نوجوان
نوجوانی، مرحله‌ای است پُر از پرسش، تردید، تغییر و گاهی بحران. بسیاری از والدین و حتی خود نوجوانان وقتی با چالش‌های رفتاری، عاطفی یا تحصیلی مواجه می‌شوند، نمی‌دانند دقیقاً باید به کجا مراجعه کنند. برای پاسخ به این ابهام‌ها، پای صحبت دو مشاور باتجربه نوجوان نشستیم تا از دنیای درونی جلسات مشاوره برای‌مان بگویند که میتوان مشاوره روانشناسی آنلاین هم وقت گرفت.
دکتر فاطمه مرادی – روان‌شناس بالینی با 10 سال تجربه در کار با نوجوانان
سؤال: بزرگ‌ترین مشکلی که این روزها نوجوانان با آن به مشاوره مراجعه می‌کنند، چیست؟
«یکی از موارد رایج، اضطراب است؛ نه فقط اضطراب امتحان، بلکه اضطراب از آینده، ظاهر، روابط، و حتی شبکه‌های اجتماعی. نوجوان امروزی در معرض اطلاعات زیادی قرار دارد که ذهنش را آشفته می‌کند.»
سؤال: والدین معمولاً چه چیزی را نادیده می‌گیرند؟
«اینکه فرزندشان در حال رشد روانی و هویتی است. خیلی‌ها فکر می‌کنند چون نوجوان حرف نمی‌زند، یعنی مشکلی ندارد. در صورتی‌که سکوت یکی از علائم هشدار است.»
محمدرضا بیات – مشاور تحصیلی و رفتاری نوجوانان
سؤال: در کار مشاوره با نوجوانان، چه چیزی شما را شگفت‌زده کرده؟
«جسارتشان در ابراز خودشان! وقتی فضا امن باشد، نوجوان با صداقت درباره احساساتش صحبت می‌کند. حتی گاهی حرف‌هایی می‌زند که والدینش سال‌هاست نشنیده‌اند.»
سؤال: پیشنهاد شما به والدینی که با فرزند نوجوان خود دچار فاصله عاطفی شده‌اند، چیست؟
«اول گوش دادن بدون قضاوت. نوجوان‌ها بوی "نصیحت" را از کیلومترها دورتر حس می‌کنند. اگر فقط شنونده باشید، کم‌کم به گفتوگو علاقه‌مند می‌شوند.»
چه چیزی از این مصاحبه‌ها یاد گرفتیم؟
-
نوجوانی زمان بحران نیست، زمان شکل‌گیری است.
-
مشاور نه جای والدین است و نه جای دوست؛ او نقش هدایت‌گر بی‌طرف را دارد.
-
مراجعه به مشاور نباید آخرین راه باشد، بلکه می‌تواند یک همراه همیشگی در مسیر رشد باشد حتی برای اینکه بیشتر با توانایی های نوجوان خود آشنا بشوید مشاوره استعدادیابی به شما کمک خواهد کرد.
سخن پایانی
مصاحبه با مشاوران نشان داد که فضای مشاوره نوجوان، فضایی زنده و متغیر است. هربار که نوجوانی برای مشاوره پا به اتاقی می‌گذارد، فرصتی تازه برای شناخت، ترمیم و رشد شکل می‌گیرد. شاید وقت آن باشد که ما هم با دیدی تازه به مشاوره انتخاب رشته نگاه کنیم؛ نه به‌عنوان درمان، بلکه به‌عنوان پیشگیری و رشد.